....خدای را ناخدای من !

                              مسجد من کجاست ؟

در کدامین دریا

کدامین جزیره ؟--

آن جا که من از خویش برفتم تا در پای تو سجده کنم

و مذهبی عتیق را

چونان مومیائی شده ئی از فرا سوهای قرون

به ورد گونه ئی جان بخشم . 

مسجد من کجاست ؟

با دست های عاشق ات آن جا

مرا مزاری بنا کن ! 

احمد شاملو

 آشناترین غریبه

آشنایی که در خلوت چشمانت غریب است

                                                                                                                آشناترین غریبه



یکشنبه 17 تیر ماه سال 1386

روزگار بی کار

برای بار سوم این شعر رو آپ میکنم

دلم گرفته آسمون ، نمی تونم گریه کنم

شکنجه می شم از خودم ، نمی تونم شکفه کنم

انگاری کوه غصه ها ، رو سینه من اومده

آخ داره باورم میشه ، خنده به ما نیومده

دلم گرفته آسمون ، از خودتم خسته ترم

تو روزگار بی کسی ، یه عمر که در به درم

حتی صدای نفسم میگه که توی قفسم

من واسه آتیش زدن یک کوله بار شب بسم

دلم گرفته آسمون ، یکم من و حوصله کن

نگو که از اون روزگار ، یه خرده کمتر گله کن

من و به بازی می گیرند ، عقربه های ساعتم

برگه تقویم می کنه ، لحظه به لحظه لعنتم

آهای زمین یه لحظه تو نفس نزن

نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شکسته تن

                                                                                                       آشناترین غریبه

لینک این مطلب 6:55 PM| | نویسنده: آشناترین غریبه

|نظرات [0]

شنبه 9 تیر ماه سال 1386

جشن تیرگان بر همه ی ایرانیان خجسته

البرز -آن بلند پنهان شده در ابرها- ابرها را به کناری زد. در پای خود -او- آرش را دید: این کیست که به سوی من می آید و کمانی بلند و تیری با پر سیمرغ دارد؟ ... کوه، کوه بلند البرز، به او -به آرش- گفت: ای آرش، ای آرش، اگر تو بخواهی، اگر تو بخواهی، بادی برمی انگیزم تند، بارش مرگ، تا بر دشمنت فرو ریزد. اگر تو بخواهی آذرخشی پدیدار می کنم که بسوزد راست خاکستر. اما تو به این شتاب کجا می روی؟ تو به سوی بالاترین بلندیها می روی؛ که بالاترین بلندیها پهنه ی گردونه رانان آسمان است. و جز ایشان، و جز ایشان، به آن نرسیده.

و او -آرش- که در مردی یگانه بود، هیچ نمی گفت و راه می سپرد به سوی بالاترین بلندیها، پهنه ی گردونه رانان آسمان، او -آرش مردمی- می رفت؛ و کمانش گوژ، تیرش راست، با او. زیر پای او آسمان؛ آسمان دارنده ی ابرهای پربار، ابرهای پرباران؛ باران سرور زمین، و زمین بستر اندوه؛ و او -آرش- فرزند زمین پراندوه، به بالاترین بلندیها رسید ...

آرش با مهری پاک به میهن تیر از کمان کشید و با یاری اهورامزدا ، تیر در کنار رود جیحون بر بدنه درخت گردوی تناوری فرود آمد و سرحد دو کشور شد.پس از این تلاش غرورآفرین ، آرش که تمام نیرو و جان خود را در تیر کرده بود ، بدنش در تمام خاک ایران پخش شد و روحش نگهبان همیشگی ایران.


حماسه آرش یکی از بزرگترین و غرورآمیزترین حماسه های ملی ایران و نشانه ای از بزرگی روان و سرشت ایرانی است

تیشتر

در اوستا، تشتر یشت (تیر یشت)، تیشتر فرشته­ی باران است .

تیشتر به شکل اسب زیبای سفید زرین گوشی، با ساز و برگ زرین، به دریای کیهانی فرو می­رود. در آنجا با دیو خشکسالی «اپوش» که به شکل اسب سیاهی است و با گوش و دم سیاه خود، ظاهری ترسناک دارد، روبه­رو می­شود. این دو، سه شبانه روز با یکدیگر به نبرد برمی­خیزند و تیشتر در این نبرد شکست می­خورد، به نزد خدای بزرگ آمده و از او یاری و مدد می­جوید و به خواست و قدرت پروردگار این بار بر اهریمن خشکسالی پیروز می­گردد و آب­ها می­توانند بدون مانعی به مزرعه­ها و چراگاه­ها جاری شوند. باد ابرهای باران زا را که از دریای گیهانی برمی­خاستند به این سو و آن سو راند، و باران­های زندگی بخش بر هفت کشور زمین فرو ریخت و به مناسبت این پیروزی ایرانیان این روز را به جشن پرداختند.

لینک این مطلب 4:28 PM| | نویسنده: آشناترین غریبه

|نظرات [6]

دوشنبه 28 خرداد ماه سال 1386

من و تو ایرانی

چو ایران نباشد تن من مباد 

قابل توجه تمامیه ایرانی ها ی عزیز.

بیاین از این به بعد

هر چیزی رو که ازش خوشمون اومد نگیم خارجیه حاجی ..  یا  کلاسه بابا ......

از این به بعد هر چیزه خوب ایرانیه

 اصلا با سیاست و جامعه این چیزها کار ندارم عزیز . مگه ما  آریایی نیستیم.

چرا اونها به ما میگن تروریست.... وحشی .... چرا خودمون ـ خودمون رو قبول نداشته باشیم .

ایول ایرانی  بجنب دیگه منتظر چی هستی ؟  نمی خوای خودت رو به اون مقام واقعی خودت برسونی

 همه این مطلب رو بذارند تو وبلاگشون.البته لطفاً

ایرانی

آشناترین غریبه

لینک این مطلب 9:16 PM| | نویسنده: آشناترین غریبه

|نظرات [29]

چهارشنبه 23 خرداد ماه سال 1386

وطن من...

این هم تاثیر سد سیوند روی پاسارگاد ـــ تو ۷ سال آینده

       ای وطن   کوروش به زیر آب رفت        غیرت مردان ایران خواب رفت
       ای وطن   سیمرغ و دژبان داشتی          رستم، آن پور نریمان داشتی
       ای وطن   فرّ فریدونت چه شد              خسرو و فرهاد مجنونت چه شد
       ای وطن   نادر، جهانگیرت کجاست        بابک و آرش، کمانگیرت کجاست
       ای وطن   آن گاوِ سَر گُرزت چه شد         فرخ و گیو و فریبرزت چه شد
       ای وطن    بهرام و شاپورت کجاست      ای وطن مردان مغرورت کجاست

یک عکس زیبا از امپراتور پارسیان ( ایران )

با تو هستم ، ای وطن
با تو هستم ، ای وطن
ای خورشید جاوید من

ای صدای گرم آبشاران
ای شب مهتاب کوهستان
تو چون بهاری ، بهار بی پاییز ،
ز عطرِ خاکِ ، تو گشته ام لبریز
به سینه ی من ، کلام جاویدی ،
به چشم من تو ، چو نور خورشیدی
آه ، ای وطن ! نام تو
همیشه بر لبم ،
با مهر تو ، ستاره
درخشد ، بر شبم
به دشت تشنه ، شکوه بارانی
سرودِ پاکی ، شعرِ بهارانی
غروبِ ما را ، پیامِ خورشیدی
طلوعِ بودن ، طلوعِ امیدی

تو ، سرودِ فصلِ سبزِ ما
بر لبم جاری چنان دریا
تو چون بهاری ، بهار بی پاییز ،
ز عطرِ خاکِ ، تو گشته ام لبریز
به سینه ی من ، کلام جاویدی ،
به چشم من تو ، چو نور خورشیدی
آه ، ای وطن ! نام تو
همیشه بر لبم ،
با مهر تو ، ستاره
درخشد ، بر شبم
به دشت تشنه ، شکوه بارانی
سرودِ پاکی ، شعرِ بهارانی
غروبِ ما را ، پیامِ خورشیدی
طلوعِِ بودن ، طلوعِِ امیدی

با تو هستم ، ای وطن
با تو هستم ، ای وطن
ای خورشید جاوید من
ای مهد دلیران من

 

آشناترین غریبه

لینک این مطلب 3:25 PM| | نویسنده: آشناترین غریبه | موضوع: عاشقانه

|نظرات [9]

پنجشنبه 17 خرداد ماه سال 1386

و   این است با هر کس همسفر شدن

بله آقا  ...ما ز یاران چشم یاری داشتیم

بنا بر قولی که روز حادثه به دوستان دادم اومدم تا به وعده خودم وفا کنم  و عکس ها رو بذارم . البته این عکس ها مربوط به شب گذشته یعنی ۳ روز بعد از حادثه دلخراش ۱۴ خرداد هستش.

توصیه میشه اونهایی که ناراحتی قلبی دارند و یا با دیدن جراحت

و زخم  حالشون بد میشه نگاه نکنند

البته این رو بگم که این عکس ها رو فقط چون قول داده بودم  و برای اینکه خاطره بشه اینجا گذاشتم  و هیچ نیت دیگه ایی ندارم و نخواهم داشت . فدای همتون

تا توانی در گریز از یار بد

یار بد بدتر بود از مار بد

مار بد تنها تو را از جان زند

و یار بد تو را از جان و ایمان زند

بنا بر درخواستی بسیاری مبنی بر برداشتن عکس ها

از گذاشتن عکس های سوختگی معذوریم.با تشکر

آشناترین غریبه

------------------------------------------------------------------

حالا نوبت شما شد

خوب این مطلب رو از نظرات در آوردم   . می خونیم تا ببینیم که چه طوریه

 آبجی ملس¸¸¸.•`¯* *•.¸¸¸.•`¯**•.¸¸¸.•`¯* *•.¸¸¸.•`¯**•.¸¸¸.•`¯* *•.¸¸¸.•`¯*آبجی ملس

حالمان بد نیست غم کم می خوریم       کم که نه هر روز کم کم می خوریم

آب می خواهم سرابـــــــــم می دهند        عشق می ورزم عذابم می دهند

خود نمی دانم کجا رفتم به خواب           از چه بیدارم نکردی آفتاب

خنجری بر قـــــــــــلب بیمارم زدند          بی گناهی بودم و دارم زدند

سنگ را بستند و ســـــــگ آزاد شد        یک شبه داد آمد و بیـــداد شد

عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام            تیشه زد بر ریشه ی اندیشه ام

عشق اگر این است مرتد می شوم         خوب اگر این است من بد می شوم

بس کن ای دل نا بسامانی بس است       کافرم دیگر مسلمانی بس است

در میان خلق سر در گم شدم               عاقبت آ لوده ی مردم شدم

بعد از این با بی کسی خو می کنم         هر چه در دل داشتم رو می کنم

من نمی گویم دگر گفتن بس است          گفتن اما هیچ نشنفتن بس است

روزگارت باد شیرین شاد باش         دست کم یک شب تو هم فرهاد باش

نیستم از مردم خنجر به دست          بت پرستم ، بت پرستم ، بت پرست

بت پرستم ، بت پرستی کار ماست     چشم مستی تحفه ی بازار ماست

درد می بارد چو لب تر می کنم        طالعم شوم است باور می کنم

من که با دریا تلاطم کرده ام            راه دریا را چرا گم کرده ام

قفل غم بر درب سلولم مزن            من خودم خوش باورم گولم مزن

من نمی گویم که خاموشم مکن        من نمی گویم فراموشم مکن

من نمی گویم که با من یار باش       من نمی گویم مرا غمخوار باش

آه    ! در شهر شما یاری نبود        قصه هایم را خریداری نبود

وای ! رسم شهرتان بیداد بود          شهرتان از خون ما آباد بود

از در و دیوارتان خون می چکد          خون من فرهاد ، مجنون باد

خسته ام از قصه های شومتان           خسته از همدردی مسمومتان

این همه خنجر دل کس خون نشد        این همه لیلی کسی مجنون نشد

آسمان خالی شد از فریادتان            بیستون در حسرت فرهادتان

کوه کندن گر نباشد پیشه ام            گویی از فرهاد دارد ریشه ام

عشق ازمن دوروپایم لنگ بود         قیمتش بسیار و دستم تنگ بود

گر نرفتم پایم خسته بود                تیشه گر افتاد دستم بسته بود

هیچکس فکر ما را کرد ؟؟؟ نه

                                 فکر دست تنگ ما را کرد؟؟؟ نه

هیچکس از حال ما پرسید؟؟؟نه

                                 هیچ کس اندوه ما را دید ؟؟؟ نه

هیچکس اشکی برای ما نریخت            هر که با ما بود از ما می گریخت

چند روزیست حالمان دیدنیست              حالمان از این و آن پرسیدنیست

گاه بر روی زمین زل می زنم                گاه بر حافظ تفال می زنم

حافظ دیوانه حالم را گرفت                   یک غزل آمد که حالم را گرفت

...ما ز یاران چشم یاری داشتیم         خود غلط بود آنچه می پنداشتیم...

 آبجی ملس¸¸¸.•`¯* *•.¸¸¸.•`¯**•.¸¸¸.•`¯* *•.¸¸¸.•`¯**•.¸¸¸.•`¯* *•.¸¸¸.•`¯*آبجی ملس

لینک این مطلب 4:06 PM| | نویسنده: آشناترین غریبه

|نظرات [10]

سه شنبه 8 خرداد ماه سال 1386

چند جمله  با حال:

در زندگی سه راه رو دنبال کن:

 ۱- دوست داشتن برای یک تجربه

 ۲- عاشق شدن برای یک هدف

 ۳- فراموش کردن برای قبول واقعیت

--------------------------------

چون حسن عاقبت نه به رندی  و زاهدیست          آن به که کار خود به عنایت رها کنند

با مدعی نگویید اسرار عشق و مستی                تا بی خبر  بمیرد با درد خود پرستی

--------------------------------

خدایا !

         به یاس بگو که رهامان کند، به خستگی بگو

                    که دست از سرمان بردارد و به شیطان بگو که

                                  ما از آن توایم ، امید نبندد.

 

آشناترین غریبه

لینک این مطلب 5:00 PM| | نویسنده: آشناترین غریبه | موضوع: عاشقانه

|نظرات [2]

سه شنبه 8 خرداد ماه سال 1386

مناجات

مناجات خواجه عبدالله انصاری :

                          الهی در دل آب دارم  در دل آتش

                          در ظاهر ناز دارم و در باطن خواهش

                          در دریایی نشستم که آن را کران نیست

                          به جان من دردی است که آن را درمان نیست

                          دیده من بر چیزی آید که  وصف بر زبان نیست

                          الهی اگر خامم پخته ام کن

                          اگر پخته ام  سوخته ام کن

                          این بنده چه داند که چه می باید جست

                          داننده ترین .... هر آنچه دانی آن ده

 

آشناترین غریبه

لینک این مطلب 5:09 PM| | نویسنده: آشناترین غریبه

|نظرات [2]

سه شنبه 8 خرداد ماه سال 1386

کاش ...

کاش ...

کاش می‌توانستم وجودم را عاری از هر تعلقی بکنم، عاری از هر بندی.

کاش لازم نبود که تنم را با لباسهای رنگ و وارنگ بپوشانم.

داند من هستم     برای کسی که به اندازه دنیا دوستش دارم

تیر 1386 ش ی د س چ پ ج             1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31             آرشیو خرداد 1386 تیر 1386   یکشنبه 17 تیر ماه سال 1386 زن من هم می‌توانستم مثل تمام زنان آینه‌بازی کنم می‌توانستم قهوه‌ام را در گرمای تخت‌خوابم جرعه‌جرعه بنوشم و وراجی‌هایم را از پشت تلفن پی بگیرم بی آنکه از روزها و ساعت‌ها خبری داشته باشم. می توانستم آرایش کنم سرمه بکشم دل‌ربایی کنم و زیر آفتاب برنزه شوم و روی امواج مثل پری دریایی برقصم می‌توانستم خود را به شکل فیروزه و یاقوت درآورم و مثل ملکه‌ها بخرامم می‌توانستم کاری نکنم چیزی نخوانم و ننویسم و تنها با نورها و لباس‌ها و سفرها سرگرم باشم می‌توانستم شورش نکنم خشمگین نشوم با فاجعه ها مخالفت نکنم و در برابر رنج‌ها فریاد نزنم می‌توانستن اشک را ببلعم سرکوب شدن را ببلعم و مثل همه‌ی زندانی‌ها با زندان کنار بیایم من می‌توانستم سوالات تاریخ را نشنیده بگیرم و از عذاب وجدان فرار کنم من می‌توانستم آه همه‌ی غمگینان را فریاد همه‌ی سرکوب‌شدگان را و انقلاب هزاران مرده را ندیده بگیرم اما من به همه‌ی این قوانین زنانه خیانت کردم و راه کلمات را برگزیدم. « سعاد الصباح» 6:44 PM | مریم | نظرات [0]   شنبه 16 تیر ماه سال 1386 نامه نامه اول تاریخ ندارد. خط خودش است . اسکن و به آدرسم میل شده. یک ماه بی خبر بودم . مریم ناز من سلام نمیتونم زیاد برات بنویسم، فقط این را بدان مدت 15 روز است زندان هستم. من با یک پیرمرد تصادف کردم و متاسفانه آن پیرمرد فوت کرده.حالا من علی رغم زخمی شدن قسمتی از بدنم در زندان بسر می برم . این یادداشت را یکی از دوستانم برایت ارسال خواهد کرد. بعدا بیشتر از حال خودم خبر دارت خواهم کرد. فقط این را بدان در این سلول و حبس باز هم به یادتم ، میترسم فراموشم کرده باشی. دوستت دارم . امضا  بعدا برایت می نویسم نامه دوم تاریخ دارد.  باز هم خط خودش است. خیلی بد خط نوشته ، تقصیر زندان است. دلم هم برایش تنگ شده. محبوبم سلام در این لحظات خسته کننده و دردآور، در این ساعتهای تنبل و دیر گذر،و در این وای حسرت گناهکاران که آه های سردشان نشان از نبود آزادی و دوری از عزیزان است، این یاد توست که آرامبخش این دل  و روح خسته من است. امروز پنج شنبه 14 ژوئن 2007 ، در این گرمای بعد از ظهر روی تختم دراز کشیدم و برای تو می نویسم. فردا قرار است به ملاقات بیایند و این نامه را همان دوستم برایت ارسال خواهد کرد. در این شرایط که کار آدم شده خوردن و خوابیدن و فکر کردن و به جز آسمان حیاط  زندان جایی دیده نمی  شود. یاد دوری عزیزان دل هر زندانی را به درد می اورد. قرار است پدرم یک شنبه بیاید اینجا تا شاید بتواند شرایط آزادی من را فراهم کند. دلم را خوش کرده ام که به همین زودیها آزاد می شوم و می دانی اولین کاری که می کنم چیست ؟ با تو تماس میگیرم. مریمم باور کن وقتی من آن پیرمرد را دیدم سعی کردم فرمان را کنار بکشم ولی با تمام تلاشم باز به او برخورد کردم و متاسفانه این اتفاق افتاد. دیوانه وار منتظر خواندن نوشته هایت هستم. دوستت دارم اندازه خدا.هر شب و روز یاد تو آرامبخش این دل خسته من است. دوستت دارم اهوی زیبای من امروز شنبه 7 جولای 2007 من منتظر باز گشت او هستم . دلم برایش تنگ شده. 7:56 PM | مریم | نظرات [2]   چهارشنبه 6 تیر ماه سال 1386 ایمان مانده بودم چه چیزی را گم کرده ام؟ که چنین پریشان و آشفته ام . به دنبال حقیقتی بودم که مدتهاست آرامش را از من ربوده بود. هر کجایی که فکرش را کنید جستجو کردم. دیشب از این همه جستجو خسته و ملول به آسمان زل زده بودم. باران می بارید . حسی میان دلهره و آرامش داشتم. عجیب است نه؟ لحظه ای آرام باشی و ثانیه ای بعد آشفته . عشق من به باران ابدی است. با تمام خاطرات بدی که از یک روز بارانی دارم. ناگهان بغضی که این روزها به شدت عذابم می داد و نفس کشیدن را برایم مشکل کرده بود، ترکید. از خودم بیزار شده بودم، بابت گمراهی که اسیرش بودم. به خاطر جهالتم و به خاطر حماقتم .   در تمام این مدت من ایمانم را فراموش کرده بودم . ایمانی که یقین را به همراه خود می آورد. بی شک این سرگشتگی و پریشانی ام در اثر نبود یقین و ایمان بود. باید ایمان بیاورم. ایمان به وجود قدرتی به نام خداوند که بیش از اندازه دوستم دارد. به خویشتن خویش. به اینکه باید زندگی را ببلعم در یک لقمه. به اینکه هر اتفاقی که می افتد مرا به موفقیت نزدیکتر می کند. به اینکه بی شک آینده برای من خواهد بود. ایمان بیاورم به صداقت باران، به زیبایی آسمان و به پاکی همه خوبیها. ایمان بیاورم به بودن، بودن برای لذت بردن. ایمان بیاورم به اینکه کامل هستم .